İşten sonra, kurstan önce kahve içip kafa dinlemek için gittiğim kafede birini gördüm. Önünde kağıtlar bir çalışma yapıyordu. Dünyadan kopmuş olduğu her halinden belliydi. Masadaki dağınıklıktan odasının ne halde olduğunu bile tahmin edebiliyordum. Pasta söyledi. Pastasını yerken dikkatimi çekti, çatalla kesip, bıçakla yiyordu, pastanın sonuna kadar tarzını hiç değiştirmedi. Ne bilim keyfim yerine geldi. Biraz sonra sokak çocuklarından biri yanında belirdi ve "abi ekmek parası" diyerek elini açtı. Adam tam kaşlarını hayır anlamında kaldırırken çocuk masadaki sigarayı kaptığı gibi gözden kayboldu. Adamın tepkisi sadece az önce "hayır" anlamında kaldırdığı kaşları indirmek oldu. Kafasını tekrar kağıtlara gömdü. Bunun üzerine olayları boş bakışlarla izleyen ben daha da keyiflendim tabi.
16 Temmuz 2014 Çarşamba
Kaydol:
Kayıtlar (Atom)